Η Ειρήνη Ψαρρά, αρχαιολόγος στη Διεύθυνση Διαχείρισης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού, έφυγε από τη ζωή το απόγευμα της Δευτέρας, 3 Δεκεμβρίου 2018. Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων εξέφρασε την οδύνη του για την απώλεια της συναδέλφου Ειρήνης Ψαρρά και τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους της.
Η Ειρήνη, με καταγωγή από το Φιλώτι της Νάξου, γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα. Ήταν απόφοιτος του Ιστορικού και Αρχαιολογικού Τμήματος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1993,κατόπιν επιτυχίας σε γραπτό διαγωνισμό, διορίστηκε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Το 1994 τοποθετήθηκε στην Δ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων με έδρα το Ναύπλιο, ενώ από το 1998 υπηρέτησε στην ΙΖ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων με αρμοδιότητα τον νομό Πέλλας. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τον Απόστολο Σαρχουσούδη, με τον οποίο απέκτησαν τρεις γιους. Τον Δεκέμβριο του 2012 μετατέθηκε στη Διεύθυνση Διαχείρισης Εθνικού Αρχείου Μνημείων. Διενέργησε ανασκαφές στην Επίδαυρο, την Νάξο, τη Βέροια και την Νάουσα. Η Ειρήνη υπήρξε εξαίρετο παράδειγμα αρχαιολόγου, ούσα φίλεργη και ευγενική.
Τα θερμά της συλλυπητήρια εξέφρασε και η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Η Ειρήνη Ψαρρά, όπως την γνώρισαν οι συνάδελφοί της στη Μακεδονία
Μια σύγχρονη γυναίκα που τα είχε όλα: Ομορφιά, με ένα δικό της ξεχωριστό γοητευτικό τύπο, εξυπνάδα, καλλιέργεια, κοινωνικότητα, γερό επιστημονικό υπόβαθρο, που το ενίσχυε με συνεχή εμπλουτισμό γνώσεων, ικανότητα στη διοικητική διαχείριση των υπηρεσιακών υποθέσεων. Αγαπούσε τη δουλειά της διεκπεραιώνοντας τάχιστα οποιοδήποτε υπηρεσιακό θέμα αναλάμβανε, με λεπτομερειακή εξέταση και μεθοδική αποτελεσματικότητα. Αγαπούσε την έρευνα πεδίου, ήταν παρούσα στο σκάμμα, κοντά στο προσωπικό, τεκμηριώνοντας άψογα τα ανασκαφικά στοιχεία, πολλά από τα οποία δημοσιοποίησε σε μια σειρά αξιόλογων μελετών.
Εκτός όμως των παραπάνω χαρακτηριστικών στοιχείων της καλής αρχαιολόγου, η Ειρήνη ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος με υποδειγματικό ήθος και ευγένεια, διακριτική, αλλά και οικεία, η αγαπητή συνεργάτιδα όχι μόνο των αρχαιολόγων, αλλά και των διοικητικών, των τεχνιτών, των φυλάκων, των εργατών. Αν και κάποια στιγμή έφυγε από τη Μακεδονία, στην παλιά της Εφορεία, στην Πέλλα, παρέμεινε πάντα η «Ειρήνη μας».
