Τό σχέδιο εἶναι ἡ τιμιότης τῆς τέχνης», εἶπε ὁ Ingres καί καταλαβαίνω τί ἢθελε νά πῆ. Τό «σχέδιο» ἐν τούτοις εἶναι καί ἡ φτώχεια τῆς ζωγραφικῆς, πού τήν ἐμποδίζει νά ἀναπτυχθῆ. Ὃλη ἡ λεπτότης τῆς ζωγραφικῆς τέχνης ἒγκειται στό νά ξαίρουμε νά διευθύνουμε αὐτή τήν συχνά καταστρεπτική δύναμη πού εἶναι τό σχέδιο».
Ὁ Μυταρᾶς εἶναι ἓνας νέος ζωγράφος πού σχεδιάζει, παίζει στά χέρια του αὐτό τό δίκοπο μαχαίρι. Σχεδιάζει τά ὃρια τῶν χρωμάτων χρωματίζοντας καί ζωγραφίζοντας. Ἐκείνο πού τόν ξεχωρίζει ἀπό τούς νέους ζωγράφους, πού χαίρονται τήν ἐλευθερία τους τόσο πολύ πού κινδυνεύουν σχεδόν νά τή χάσουν, εἶναι ἡ ἐνστικτώδης του ἐπίγνωση τοῦ ὃτι ἡ ζωγραφική εἶναι ἓνας συνεχής μόχθος μεταφράσεως τῶν τριῶν διαστάσεων στή γλώσσα τῆς ζωγραφικῆς, πού εἶναι ἡ γλώσσα τῶν . . .
Γιάννης Τσαρούχης
Διαβάστε όλο το άρθρο Ανάτυπο PDF
