Η κρητική αρχαιολογία σε επαναστατική περίοδο – Μέρος Α΄

Τόμος 1, Τεύχος 1  Ιανουάριος - Απρίλιος 2017

Η κρητική αρχαιολογία σε επαναστατική περίοδο, 1878-1913

Αρχαιολογία και πολιτική στην Οθωμανοκρατία και την Κρητική Πολιτεία

Μέρος Α΄

Αντώνης Βασιλάκης

Δρ Αρχαιολογίας, Επίτιμος Έφορος Αρχαιοτήτων

Στον τίτλο του παρόντος άρθρου έχουν τεθεί τα χρονικά ορόσημα 1878 και 1913, που προσδιορίζουν κρητική ιστορία 35 χρόνων: Το 1878 συνήφθη η συνθήκη της Χαλέπας (στα Χανιά), που παραχώρησε σχετική ημιαυτονομία στην Κρήτη. Το 1913 έγινε η ενσωμάτωση της Κρήτης στο ελληνικό κράτος. Σ’ αυτά πρέπει να προστεθεί ως ενδιάμεσο καθοριστικό ορόσημο η τριετία 1896-1898 (η τελευταία επανάσταση, η λεγόμενη «μεταπολιτευτική»). Ο χαρακτηρισμός «επαναστατική» δικαιολογείται αφού και στην περίοδο αυτή οι Έλληνες χριστιανοί της Κρήτης επαναστάτησαν δυο φορές. Στα χρόνια αυτά, οι εξελίξεις στο «κρητικό ζήτημα» ήταν ραγδαίες. Η Κρήτη μέχρι και το 1913 ήταν δέσμια των σχεδίων και των βουλήσεων των «Προστάτιδων Δυνάμεων» (Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ρωσίας) και της Πύλης, ως σημαντικό πιόνι στη διεθνή διπλωματική σκακιέρα.

Λέξεις ευρετηρίου: Χαλέπας Συνθήκη, Ξένες Σχολές, Κνωσός, Ιδαίον Άντρο, Γόρτυνα

COPYRIGHT: © Θέματα Αρχαιολογίας, 2017  - ISSN 2653-9292

Επικοινωνία με τον συγγραφέα: andonis.vasilakis@gmail.com

Το πρωτότυπο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του περιοδικού Θέματα Αρχαιολογίας

Αυτό το άρθρο χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .