Ο σερ Τζέιμς Φρέιζερ και η Ελλάδα του Μεσοπολέμου

Τόμος 1, Τεύχος 1 Ιανουάριος - Απρίλιος 2017

Ναννώ Μαρινάτου

Καθηγήτρια Αρχαιολογίας, Τμήμα Κλασικών και Μεσογειακών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ιλλινόι, Σικάγο, ΗΠΑ

Ο σερ Τζέιμς Τζωρτζ Φρέιζερ υπήρξε τυπικός εκπρόσωπος του 19ου αιώνα και απόλυτα σύγχρονος του σερ Άρθουρ Έβανς: και οι δύο έγραφαν συχνά στους Times του Λονδίνου και μάλιστα για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Στο παρόν άρθρο θα παρουσιάσουμε τον Φρέιζερ ως επιστήμονα, ως φιλέλληνα και ως υπέρμαχο του πολιτισμού. Το επιστημονικό του έργο έχει πλέον ξεπεραστεί, αλλά η τοποθέτησή του σχετικά με την αξία του ορθολογισμού στην εποχή μας (του διαδικτύου και του Twitter) αξίζει να συζητηθεί σοβαρά.

Λέξεις ευρετηρίου: Έβανς, Χρυσός Κλώνος, Ανθρωπολογία, ορθολογισμός, Μεσοπόλεμος, Ελευθέριος Βενιζέλος

Επικοινωνία με τη συγγραφέα: nannom@uic.edu

Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του περιοδικού Θέματα Αρχαιολογίας

Αυτό το άρθρο χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

Volume 1, Issue 1 January - April 2017

Sir James Frazer and Greece of the Interwar Period

Nanno Marinatos

Professor of Archaeology, Department of Classics and Mediterranean Studies, University of Illinois, Chicago, USA

Sir James Frazer was a contemporary (and acquaintance of) Sir Arthur Evans. The two men were much engaged in the political and historical situation of Greece of the Interwar period and both were great admirers of Eleutherios Venizelos. On one occasion, Venizelos was officially cursed by one of his opponents (a royalist priest) who incited his followers to throw a heap of stones on Venizelos’ imagined body. Frazer published a scholarly article condemning the method and analyzing it as a remnant of primitive magic. This incident shows not only how deeply engaged Frazer was in Modern Greece, but how he viewed magic and as evil remnant of earlier ways of life. One of his major contributions to European intellectual history was his faith in civilization as a superior form of human achievement. Unfortunately, Hitler’s rise in Germany (and the crimes that followed) shook his faith in the gradual but steady progress of mankind. Still, he maintained that reason will lead to better forms of civilization. He ends his article on the Cursing of Venizelos by noting that the heap of stones was covered by flowers thrown by people next day: “By the flowers, which next morning covered the shameful heap of stones, Greek patriotism converted insult into a homage to the true leader of Greece.”

Key words: Evans, Golden Bough, Anthropology, rationalism, Interwar, Venizelos

Author for correspondence: nannom@uic.edu

The original article is in the Library of the Themes in Archeology

Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International .

Διαβάστε ή κατεβάστε ολόκληρο το άρθρο Ανάτυπο PDF