«Οἱ Ἕλληνες ἀρχαιολόγοι δέν ἤμασταν ποτέ ἄτυχοι. Οἱ τρεῖς τελευταῖες γενιές εἶχαν ἡ καθεμιά ἕναν ἄξιο ὀδηγό. Ὁ Χρῆστος Τσούντας θά μείνει γιά πάντα ὁ μεγάλος δάσκαλος τῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιολογίας. Ὁ Κωνσταντίνος Ρωμαῖος, ἄξιος συνεχιστής τῆς παράδοσης ἐκείνου, προχώρησε ἀκόμη παραπέρα μέ τήν ἴδια σεμνή ἀφοσίωση στό ἔργο του, τήν εὐαίσθητη ἀναζήτηση τοῦ πνευματικοῦ κόσμου τῶν σιωπηλῶν λειψάνων, τήν εὐαίσθητη ἀνάλυση τῶν καλλιτεχνικῶν τους μυστικῶν. Καί οἱ δύο ἀναπαύονται τῶρα στή γῆ πού ἀνάσκαψαν μέ ἀγάπη καί ζῆλο. Μποροῦν νά εἶναι ἥσυχοι καί περήφανοι, γιατί τή σκυτάλη τήν παραδώσαν σέ χέρια τό ἴδιο ἄξια. Μαθητής ἄμεσος τοῦ πρώτου στά φοιτητικά θρανία, πνευματικός μονάχα, ἀλλά τό ἴδιο ἄμεσος καί ἀγαπημένος τοῦ δεύτερου, στέκεται ἀνάμεσά μας, ὁ Χρῆστος Καροῦζος».
Διευθυντής Θεμάτων Αρχαιολογίας
Διαβάστε το πλήρες άρθρο Ανάτυπο PDF
Το πρωτότυπο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του περιοδικού Θέματα Αρχαιολογίας.
Αυτό το άρθρο χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .