O Βαλέριος Νικολάου Στάης ανήκει στους θεμελιωτές της ελληνικής αρχαιολογίας, ανάμεσα στους σημαντικότερους Έλληνες αρχαιολόγους της γενιάς του Χρήστου Τσούντα. Γεννήθηκε το 1857 στη Χώρα Κυθήρων και καταγόταν από παλαιά αρχοντική οικογένεια. Αρχικά, σπούδασε ιατρική στην Αθήνα από το 1877 έως το 1880, οπότε έφυγε για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γερμανία. Εκεί, επηρεασμένος από τις πανεπιστημιακές παραδόσεις του αρχαιολόγου Reinhard Kekule, αποφάσισε να σπουδάσει αρχαιολογία στη Βόννη, και κατόπιν στο Βερολίνο, στη Γοτίγγη και τη Χάλλη, όπου αναγορεύθηκε διδάκτωρ το 1885. Θέμα της διδακτορικής του διατριβής «περὶ τῶν ποικίλων μορφῶν τῶν Γιγάντων ἐν τοῖς μύθοις καὶ ἐν τῇ τέχνῃ τῶν Ἑλλήνων». Επέστρεψε στην Ελλάδα και στις 3 Οκτωβρίου 1885 διορίσθηκε στην Αρχαιο-λογική Υπηρεσία άμισθος Έφορος των Αρχαιοτή-των στους νομούς Αργολίδας και Κορινθίας, ενώ από τον Απρίλιο του 1886 του αποδόθηκε μηνιαίος μισθός 250 δραχμών. Διετέλεσε Έφορος των Αρχαιοτήτων έως το 1922. Αξίζει να σημειωθεί ότι, το 1886, ύστερα από πρόταση του Κουμανούδη, ο Στάης είχε εκλεγεί τακτικός εταίρος της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας και το 1896 μέλος του Συμβουλίου της, θέση στην οποία παρέμεινε για τέσσερις συνεχόμενες τριετίες, έως το 1909 οπότε αναγκάσθηκε να ...
Σταυρούλα Μασουρίδη
Αρχαιολόγος
Διαβάστε όλο το άρθρο Ανάτυπο PDF
Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του περιοδικού Θέματα Αρχαιολογίας
Αυτό το άρθρο χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
